Uroczyste rozesłanie misyjnych kolędników w parafii pw. Chrystusa Króla Wszechświata w Borowie miało miejsce w II dzień świąt Bożego Narodzenia. Pięć grup małych kolędników będzie można przyjąć 6 i 7 stycznia 2023 r. Opowiadają o swoich rówieśnikach z Papui Nowej Gwinei.
Po dwuletniej przerwie w parafii Borowo pojawią się dzieci – kolędnicy misyjni. Odwiedzą około 200 domów! a przedsięwzięciem tym kieruje Elżbieta Serkowska, katechetka z ZKiW w Dzierżążnie.
Kolędnicy misyjni wyruszą w 5 grupach:
6 stycznia: Dzierżążno i Borowo w godzinach: 12.00 – 15.30
7 stycznia: Sitno, Pikarnia, Mezowo i Dzierżążno Szpital: 10.00 – 15.30
Kolędnicy misyjni z parafii w Borowie chodzą od lat ROZMOWA:
Z historii ruchu
Początki Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci sięgają roku 1843. Powstało ono we Francji – z inicjatywy biskupa Karola de Forbin-Jansona – by ratować chińskie dzieci umierające na ulicach z głodu, bez łaski chrztu świętego. Tę dramatyczną sytuację najmłodszych mieszkańców Chin opisywali w swoich listach francuscy misjonarze pracujący w tym kraju. Biskup Karol bardzo pragnął pospieszyć im z pomocą. Sam jednak niewiele mógł uczynić. Myśl o założeniu Stowarzyszenia Świętego Dziecięctwa Pana Jezusa (taka bowiem była pierwotna nazwa PDMD) poddała biskupowi Paulina Jaricot, założycielka Dzieła Rozkrzewiania Wiary, oraz ks. Filipino de Riviere. Z ich wspólnych rozmów zrodził się pomysł, aby chrześcijańskie dzieci pomogły ratować swoich rówieśników z innych części świata, odmawiając codziennie w ich intencji krótką modlitwę i ofiarowując im miesięcznie drobną sumę pochodzącą z własnych oszczędności. Poprzez modlitwę, wyrzeczenia i pomoc materialną miały podjąć się ocalenia dzieci z różnych części świata. Dla tego szlachetnego dzieła biskup Karol pragnął poświęcił życie i fortunę rodzinną.
Na krótko przed śmiercią Założyciela (w październiku 1844 r.) Stowarzyszenie istniało już w 65. diecezjach. W roku 1846 działało także w Belgii, Austrii, Niemczech, na Węgrzech, we Włoszech oraz w Szwajcarii, rok później w Anglii, a po kolejnych dwóch w Holandii, Irlandii, Hiszpanii i w Argentynie. W roku 1851 dotarło do Stanów Zjednoczonych Ameryki, Kanady i Meksyku; a w 1853 do Portugalii, Brazylii i Peru. Piętnaście lat po założeniu trafiło do Szkocji, Polski i Grecji, a w 1870 r. do Australii i Ekwadoru. W roku 1879 rozpoczęło działalność w Szwecji i Norwegii, w 1887 w Kolumbii, w 1890 w Urugwaju… I z każdym upływającym rokiem dołączały do niego kolejne kraje.
Stowarzyszenie Świętego Dziecięctwa Pana Jezusa ratowało miliony dzieci. W jednej tylko chińskiej misji (Kiangnan) w latach 1842-1922 pomoc otrzymały ok. 2 mln dzieci, które były zagrożone śmiercią. Doceniając tę niezwykłą pomoc, papież Pius XI podniósł Stowarzyszenie do rangi papieskiej. Dzieło, choć było „papieskie” i uprzywilejowane w Kościele powszechnym, miało swoją siedzibę w Paryżu. Dopiero w roku 1980 przeniesiono ją do Rzymu, do Pałacu Kongregacji Ewangelizacji Narodów, obok Sekretariatów Generalnych pozostałych Papieskich Dzieł Misyjnych.
Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci trafiło do Polski (do Małopolski) w roku 1858. Prowadziły je siostry szarytki. Piętnaście lat później kierownictwo przejęli Księża Misjonarze św. Wincentego a Paulo. W roku 1928 wprowadzono je do wszystkich diecezjach, a jego dyrektorem krajowym został ks. Hugo Król CM, który mieszkał w Krakowie. Tam też w latach 1884-1939 wydawano periodyk Dzieła zatytułowany „Roczniki Świętego Dziecięctwa Pana Jezusa”.
W roku 1927 działało 857 lokalnych stowarzyszeń Dzieła w wielu diecezjach naszego kraju: krakowskiej (124), chełmińskiej (120), gnieźnieńsko-poznańskiej (113), tarnowskiej (104), katowickiej (98), lwowskiej (61), przemyskiej (39), łomżyńskiej (35), płockiej (27), wileńskiej (25), sandomierskiej (18), kieleckiej (17), warszawskiej (12), pińskiej (12), włocławskiej (11), podlaskiej (11), lubelskiej (7), częstochowskiej (3) oraz w ośrodkach emigracyjnych (20). W roku 1933 wychodziło 29 tys. egzemplarzy „Roczników Świętego Dziecięctwa Pana Jezusa”, a Dzieło liczyło wówczas 300 tys. członków zgrupowanych w 23 500 „dwunastkach” i 1564 stowarzyszeniach lokalnych.
Działalność Dzieła przerwał wybuch II wojny światowej. Nie wznowiono jej po zakończeniu działań wojennych ze względu na trudną sytuację w kraju, a w roku 1949 władze komunistyczne zakazały działalności wszystkim organizacjom i stowarzyszeniom katolickim.
W latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku nastąpił dynamiczny rozwój Dzieła, czego zewnętrznym wyrazem były dwa krajowe kongresy misyjne dla dzieci (26-28 VI 1995; 30 – 31 V 1998) oraz liczne kongresy diecezjalne. Od roku 1998 na Jasnej Górze odbywały się co dwa lata kongresy krajowe, zaś w latach nieparzystych kongresy diecezjalne. Jubileusz 150-lecia istnienia w Polsce Dzieło przeżywało w roku 2008. Z tej okazji Konferencja Episkopatu Polski ogłosiła rok duszpasterski 2008 Rokiem Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci. Ukoronowaniem jubileuszowych inicjatyw i wydarzeń był VII Krajowy Kongres Misyjny Dzieci w Krakowie-Łagiewnikach (28-29 maja).
(na podstawie https://missio.org.pl/)
(Fot. nadesłane)
